سید خراسانی

حسین:
آقا منم! گدای قدیمی این درم
عمریست گرد کرببلایت کبوترم
خوبم شناختید منم بی حیا گدا
رزق از شما گرفتم و بر بام دیگرم
من آبروی نام شما برده ام ولی
گویند مردمان که دراین خانه نوکرم
ای عاشقان صدای دل زار بشنوید
من از تمام خلق جهان بی وفاترم
من هجر یار دیده ام و زنده ام هنوز
این شرط عاشقی نبود خاک بر سرم
بیچاره عاشقی که نرفته است کربلا
بیچاره تر کسی که نمرده است در حرم
حق با شماست اذن وصالم نمی دهید
اما دگر کجا دل وامانده را برم
آقا مرا نگاه کنید گرچه با غضب
دستی به غیر دست شما نیست بر سرم
گر یک نفس زعمر من خسته مانده است
نام حسین می رسد از آه آخرم
مهدی بقایی