سید خراسانی

بسم رب الشهداء و الصدیقین

بنده  یکی از شاگردان حضرت آیت ا... دستغیب "دامت برکاته" هستم که خواستم با زدن زندگینامه و مطلبی از حضرت آقا هم وبلاگم رو معطر به ذکر ایشون کنم هم برای کسانی که گاهی اوقات به وبلاگ من سری میزنن گوشه ی کوچکی از زندگی عارفانه ی استادم رو به رشته ی تحریر درآورده باشم.

سید خراسانی

نسب و شجره ی حضرت آیت ا... دستغیب"دامت برکاته"

حضرت آیت الله آقای حاج سید علی اصغر دستغیب در چهارم آذرماه سال 1324 هجری شمسی مطابق با هیجدهم ذیحجه ( عید غدیر ) سال 1364 هجری قمری در شیراز متولد شدند . پدرشان مرحوم آقای سید علی اکبر دستغیب فرزند مرحوم آیت الله آقا سید علی فرزند مرحوم آیت الله سید هدایت الله دستغیب می باشند . 

مرحوم پدرشان در نجف اشرف متولد شدند و از این جهت در اوائل به ایشان آقا نجفی می گفتند و تا زمانی که در نجف اقامت داشتند مشغول تحصیل علوم دینی بودند ، اما پس از رحلت مرحوم والدشان که به ایران آمدند از نخستین کسانی بودند که با ورود به فرهنگ و تأسیس مدرسه ، در سمت مدیریت آن مشغول خدمت شدند و لذا به مدیر شهرت یافتند . 
اغلب افراد خاندان دستغیب و بسیاری از چهره های سرشناس شهرشان در آن زمان محصلین مدرسه ایشان بوده اند . ایشان پس از بازنشستگی ، کتابخانه حافظیه را بازسازی و مدیریت آن را به عهده گرفتند و در سال 1342 دار فانی را وداع گفته و در یکی از حجرات حرم مطهر حضرت سید میر محمد (ع) کنار درب ورودی سمت چپ بخاک سپرده شدند. 
والد معظم پدرشان مرحوم آیت الله آقای سید علی دستغیب در نجف اشرف تحصیلات عالیه را گذرانده و بنا بر نقل مطلعین و بزرگان خاندان دستغیب آن بزرگوار مجتهد مسلم و از مدرسین بلند پایه نجف بوده اند. ایشان در سال 1325 هجری قمری درنجف رحلت نموده و در وادی السلام نزدیک قبور هود و صالح مدفون گردیده اند . 
جد بزرگوار پدرشان مرحوم آیت الله آقا سید میرزا هدایت الله از شاگردان مبرّز مرحوم آیت الله العظمی سید محمد حسن شیرازی ( میرزای بزرگ ) و در رشته های مختلف علوم متبحر و از مجتهدین عالیمقام بوده اند و پس از مراجعه به شیراز از علمای برجسته و طراز اول این شهر بوده و در بین مردم شهرت ، نفوذ و محبوبیت خاصی داشته اند . 
علامه بزرگوار مرحوم شیخ آقا بزرگ تهرانی در کتاب “ هدیة الرازی الی الامام المجدد الشیرازی ” می نویسند : “ سید میرزا هدایت الله دستغیب شیرازی فرزند اسماعیل از شاگردان میرزا حسن مجدد شیرازی در نجف بود و سپس به سامرا مهاجرت نمود و پس از مدتی به شیراز رفت و در آنجا از مدرسین بزرگ شد و جمع زیادی از افاضل طلاب نزد ایشان تلمذ نموده ، استفاده می کردند . نحو را از خارج درس می داد . وی جامع فنون بود ، بخصوص در علوم عربیه و ادبیات و نیز طبع شعر داشت . از آثار ایشان حاشیه ای بر رسائل و مکاسب است . در حدود 80 سالگی بسال 1319هجری قمری وفات یافت و پسران فاضلی را از خود به یادگار گذاشت . ”‌
نزدیک به همین عبارات در کتاب “ اسرة المجدد الشیرازی ” نوشته نورالدین شاهروردی در صفحه 177 ذکر شده است . 
مرحوم شیخ آقا بزرگ در بخش دیگری از همان کتاب راجع به مرحوم سید محمد ابراهیم حسنی بهبهانی عالم جلیل القدر شیراز می نویسد : “ ایشان از شاگردان علامه انصاری و میرزای شیرازی بود که با سید میرزا هدایت الله دستغیب دوستی و مباحثه داشته است .  ” 
مرحوم آیت الله سید میرزا هدایت الله دارای یازده اولاد ذکور بوده اند که اغلب از علماء و روحانیون معروف شیراز محسوب می شوند . مدفن آن بزرگوار داخل حرم مطهر حضرت سید میر محمد (ع) در قسمت بالای سر می باشد . 
جده ی پدری ایشان مرحومه خانم خجسته دستغیب صبیه مکرم مرحوم آیت الله سید ابوالحسن دستغیب ( عمو زاده مرحوم آیت الله سید هدایت الله دستغیب ) می باشند . ایشان از بانوان با فضیلت بوده و والد بزرگوارشان از علمای بزرگ و جامع معقول و منقول شمرده شده و تألیفاتی داشته اند ، از جمله کتابی که در شرح کلمات امیرالمؤمنین علی (ع) که نسخه خطی آن به زبان عربی موجود است . 
دائی محترم پدرشان مرحوم آقای روحی دستغیب تنها فرزند ذکور مرحوم آیت الله سید ابوالحسن دستغیب فردی 
فاضل ، ادیب و شاعر بوده است و نسبت به اشعار لسان الغیب حافظ شیرازی علاقمند و خط زیبایی داشته اند . 
ایشان در چهار طاقی قبرستان دارالسلام شیراز مدفون می باشند .
والده محترمه حضرت آیت الله سید علی اصغر دستغیب ، حاجیه خانم همدم ( نصرت الشریعه ) صبیه مرحوم آیت الله آقا سید محمد تقی دستغیب ( از فرزندان مرحوم آیت الله سید میرزا هدایت الله ) می باشند که آن مرحوم از علمای متقی و امام جماعت مسجد باقر خان ( پشت بازار حاجی ) بوده اند و مدفن ایشان هم جنب حرم مطهر حضرت سید میر محمد (ع) قرار دارد . آن مرحوم دارای سه فرزند ذکور بوده اند که ارشد ایشان ، دائی معظم حضرت ایشان ، عالم ربانی و شهید محراب حضرت آیت الله آقای حاج سید عبدالحسین دستغیب . احوالات آن معلم اخلاق و مجاهد فی سبیل الله امام جمعه فقیه شیراز نزد خاص و عام معروف است . بسیاری از شخصیت های بزرگ اسلامی و مقامات علمی و معنوی و سوابق مبارزاتی معظم له را ستوده و از ایشان به عظمت یاد کرده اند . مدفن شریف ایشان جنب حرم حضرت سید میر محمد (ع) زیارتگاه شیفتگان علم و تقوی است . 
خاندان دستغیب از سلسله جلیله سادات حسینی هستند و طبق شجرنامه موجود حضرت آیت الله سید علی اصغر با 32 واسطه به جد امجد و بزرگوارشان حضرت امام سجاد علی بن الحسین (ع) می رسند . 

درس و تدریس حضرت آقا

حضرت آیت الله سید علی اصغر دستغیب دوره ابتدائی را در دبستان فرصت گذراندند که به لحاظ داشتن مدیر و مربیان متدین و دلسوز ، محیط تربیتی بسیار خوبی محسوب می شد .
 دوره متوسطه را در دبیرستان شاهپور طی کردند که آن زمان از مدارس متوسطه نمونه محسوب می شد . از نظر علمی دبیرهای خوبی داشت و از لحاظ دینی و تربیت هم مربیان فعالی بودند که با مساعدت و همراهی ایشان و بعض دانش آموزان دیگر انجمن اسلامی را تشکیل دادند و جهت جلسات آن برنامه ریزی می نمودند . انتشار جزوه ای در اهمیت نماز واحکام آن از کارهای انجمن بود . 
آن زمان سه رشته دبیرستانی وجود داشت ( ریاضی ، طبیعی و ادبی ) و با توجه به اینکه از همان وقت علاقمند به تحصیلات حوزوی بودند ، انتخاب رشته ادبی مناسبتر بود ، اما رشته ریاضی را صرفاً به لحاظ جنبه فکری آن اختیار کردند که البته در آن ایام از ارزش بالاتری نسبت به دو رشته دیگر برخوردار بود . 
علاقه ایشان نسبت به روحانیت موجب بود کتبی را که در احوالات مشاهیر نوشته شده با اشتیاق مطالعه نموده و گفتار و رفتار علمای مبرّز شهرشان را به دقت ملاحظه کنند و بیش از همه تحت تأثیر شخصیت دایی معظم خود یعنی حضرت آیت الله شهید دستغیب ( قدس سره ) بودند . 
لذا پس از اخد دیپلم به تحصیلات حوزوی مشغول شدند و ضمن فراگیری دروس مقدمات و سطح معمولاً کتب قبلی را تدریس می نمودند . علاوه بر آن خداوند منان توفیق انجام وظیفه تبلیغ را خصوصاً در رابطه با نسل جوان به ایشان عنایت فرموده بود . 
پس از پایان دوره سطح جهت تکمیل دروس حوزوی به قم عزیمت نمودند و عمدتاً از خارج اصول مرحوم آیت الله العظمی میرزا هاشم آملی ( قدس سره ) و خارج فقه مرحوم آیت الله العظمی گلپایگانی ( قدس سره ) استفاده کردند . 
پس از مراجعت به شیراز مجدداً برنامه تدریس و تبلیغ را آغاز نمودند . 
در همان اوقات ، انقلاب اسلامی وارد مرحله جدیدی شده و مبارزات ملت مسلمان ایران به رهبری حضرت امام خمینی ( قدس سره ) تشدید گردید . فریاد میلیون ها انسان تحول یافته و الهی شده علیه رژیم ستم شاهی برخاست و حوادث و رویدادهایی بوقوع پیوست که متعاقب آن برای بسیاری از عزیزان اسلام مشکلاتی ایجاد کردند و حضرت ایشان هم دستگیر و راهی زندان گردیده و سپس به تبعیدگاه فرستاده شدند که در بخش خاطرات سیاسی و سوابق مبارزاتی به آن وقایع اشاراتی نموده ایم . 
پس از پیروزی انقلاب اسلامی و تأکید امام راحل (ره) مبنی بر توجه و اهتمام نسبت به حوزه های علمیه ، ایشان به تأسیس حوزه علمیه رضویه شیراز اقدام نمودند و تعدادی از داوطلبان ثبت نام کردند که از بین آنها افراد مستعد و ذیصلاح را انتخاب نموده و به تدریس و تعلیم پرداختند ؛ برای دوره اول از مقدمات تا پایان سطح ( کفایتین ) را شخصاً تدریس نمودند ، همزمان با تحولات جدید و نظم نوین حوزه علمیه قم ضمن اعلام همکاری و هماهنگی با مرکز مدیریت قم اقدام به گزینش دوره های دیگر صورت گرفت که هم اکنون در پایه های مختلف به تحصیل علوم دینی اشتغال دارند . 
از نوشته های حضرت آیت الله سید علی اصغر دستغیب علاوه بر تقریرات بحث فقه و اصول ، رساله ای تحقیقی تحت عنوان “ علائم البلوغ فی الذکر و الانثی ” و رساله دیگر تحت عنوان “ تنجیس المتنجس ” موجود است .

معنویت و عرفان"

بدیهی است که مربی و استاد عمده ترین نقش را در تربیت نفوس ایفا می نماید . لذا در این بخش لازم است از بزرگانی یاد کنیم که حق تعلیم و تربیت بر آقا سید علی اصغر دستغیب دارند : 
1ـ آیت الله شهید حاج سید عبدالحسین دستغیب ( قدس سره ) که تأثیر عمیق در جهت گیری و تربیت روحی ایشان داشته و مشعل فروزانی در مسیر هدایتشان بوده اند و لذا قرابت با معظم له و هم جواری منزل پدریشان را با مسجد جامع عتیق از نِعَم الهی می دانند . 
از همان کودکی مکبر “ اقامه گو ” برای نمازجماعت ایشان بودند و طبعاً هنگام نماز چشم به چهره نورانی آن عالم ربانی و عارف صمدانی می دوختند . ایشان نقل می کنند : “ فراموش نمی کنم زمانی را که هنگام قنوت قطرات اشک بر گونه و محاسن شریفش می غلطید ، آن هنگام بیشتر خیره می گشتم و تا اعماق وجودم اثر می نهاد . آن حالت را که در محراب نماز از ایشان می دیدم ، مجذوب و شیفته گفتارشان در منبر می شدم . اغلب اوقات نزدیک منبر می نشستم و با دقت به مواعظ و نصایح آن معلم اخلاق و مهذب نفس گوش می دادم . در مسجد که بودم حرکات و رفتار ، نحوه تلاقی و گفتار ایشان را با اصحاب مسجد و مؤمنین به دقت ملاحظه می کردم و هنگام خروج از مسجد معمولاً با فاصله کوتاهی پشت سرشان می رفتم . چون منزلمان در مسیر راه بود ، حرکت آرام و توأم با وقار معظم له چه موقعی که تنها بودند و چه زمانی که همراه داشتند توجهم را بسیار جلب می نمود . شبها در حالیکه یکی از علاقمندان با چراغ نفتی کوچکی پیشاپیش می رفت و ایشان با گامهای آهسته کوچه های تاریک فاصله مسجد تا منزل را طی می کردند برای من حال و هوایی مخصوص داشت . 
در سنین بالاتر سؤالهایی را که برای خود یا بعض همسالانم مطرح بود از آن بزرگوار می پرسیدم و از اینکه مجهولات و اشکالاتم به شیوه ای بسیار ساده و روان حل می شد ، خشنود می شدم و خدا را شکر می کردم . هر چه زمان می گذشت از نماز و خصوصاً قرائت ایشان لذت می بردم . دعای کمیل شبهای جمعه با آن آوای ملکوتی برایم بسیار جاذبه داشت در حالیکه تأثیر عمیق انفاس قدسیه معظم له را بر نفوس مستعده شاهد بودم . توسلات و توجهات ایشان نسبت به اجداد طاهرینشان خصوصاً حضرت ابی عبدالله الحسین (ع) و به ویژه ذکر مصائب آن حضرت (ع) همه را تحت تأثیر قرار داده و منقلب می ساخت .
در مراحل بعد خصوصاً پس از ورود به لباس مقدس روحانیت ، ارتباطم با ایشان نزدیکتر گردید و از آنجا که به لطف خداوند مورد توجه و عنایت معظم له بودم ، اغلب اوقات در محضرشان حضور یافته و از تذکرات و بیان تجربیات زندگی و احوالاتشان استفاده می نمودم و هر زمان که به علت اشتغالات تأخیری ایجاد می شد از علت آن استفسار می فرمودند . 
انقلاب اسلامی چه قبل و چه بعد از پیروزی این ارتباط را محکمتر ساخته و جلسات مشورتی که بخصوص پس از پیروزی انقلاب جمعیت بعض دوستان در محضر پر فیض ایشان داشتیم فرصتهای مغتنمی بود که بطور ضمنی از نکات اخلاقی آن نفس قدسی بهره مند گردیم . بخاطر دارم با بیانی شیوا و جذاب حضار را از حیله های نفس اماره و تفرد طلبی و تعلقات مادی و خروج از جاده عبودیت و اخلاص بر حذر می داشتند . 
یکی از ویژگی های محضر ایشان این بود که آرامش و اطمینان قلب به حاضرین می بخشید . هر گاه در برخورد با حوادث و رویدادها تشویق و اضطراب یا غم و اندوه عارضمان می شد به مجردی که خدمت ایشان رسیده و صحبتی می فرمودند تمام آن عوارض برطرف گشته و به جای آن حال روحانی خوبی پیدا می کردیم . ”
2ـ مرحوم آیت الله حاج شیخ حسنعلی نجابت ( قدس سره ) از شاگردان آیت الحق مرحوم سید علی قاضی (قدس سره)  ایشان نیز هدایتگر و دلیل راه در مسیر سیر و سلوک الی الله و معرفت حق تعالی بودند و از فیوضات ایشان بهره های فراوان گرفتند. 
معظم له بیش از هر موضوعی بر توحید حضرت احدیت و التزام به لوازم آن تأکید می فرمودند و از حرکتهای خیالی و جلوه های نفس بر حذر می داشتند و این نکته را به شاگردان خود تفهیم می نمودند که در سیر بسوی خدا نه تنها خیالات بلکه کشف و کرامات ارزشی ندارد و تنها هدف ارزشمند ، تقرب به خداوند و لقاء الله می باشد که برای میل به آن می بایست جدیت نمود . 
آن مرحوم خود توجه دائم و حضور مستمر نسبت به پروردگار عالَم داشتند . نام خداوند علی اعلی را آنچنان با حلاوت و طراوت بر زبان جاری می ساختند که تنها با کلمه عشق تفسیر می شد . 
نماز آن بزرگوار بسیار با حال بود و حقیقتاً انسان لذت نماز را هنگام اقتداء به ایشان می چشید . اغلب اوقات به ذکر گفتن یا صمت و سکوت التزام داشتند . 
تفکر رکن عمده محضر آن جناب بود ، معمولاً سؤالی درباره خداشناسی و معارف الهی مطرح می شد . همه حاضرین درباره آن فکر می کردند و چنان چه پاسخی به نظرشان می رسید اظهار می داشتند . بدیهی است این تفکر هم نورانیت ایجاد می نمود و هم تفهیم معانی عمیق براحتی صورت می گرفت . ضمناً آن جلسات محک خوبی بود برای تشخیص و تمیز تفکر از تخیل . هر کس اهل تفکر بود مأنوس می گشت و حیات خود را در آنجا می یافت و اگر اهل خیال بود نمی توانست آرام بگیرد و با آن شرایط انسی پیدا نمی کرد . 
ایشان نسبت به اهل بیت عصمت و طهارت (ع) اظهار علاقه و ارادت می نمودند و در مورد سادات و ذراری پیامبر (ص) نهایت اکرام و اعزاز را داشتند .